10 Kasımda Ata’ya sesleniş
Bitmeyen gecelerin, olmayan sabahların ardından gelen kara haberle yıkıldı dünya. Mustafa Kemal, Gazi, mareşalim, Başkomutan, başöğretmen, Cumhurbaşkanı, Meclisimizin ilk başkanı, en büyük asker, dünya lideri, örnek insan, Atatürk….hayata veda etti.
Resimler gibi siyah beyaz oldu Türkiye’m. Dünya kahraman düşmanını, Türk Milleti öz evladını yitirdi.
Durdu saatler Anadolu’da. Geçmek bilmedi zaman. Belki doğru değildir, belki söylentidir dendi ama nafile. Yalanlanamadı vefatı Ulu önderin. Kapandı o masmavi bakan gözleri. Geleceği gören, hakikati gören derin bakan bakışları sustu.
Bir milleti sürükleyip aydınlığa çıkartan, esaretten şerefli yaşama kavuşturan, dinini tertemiz yaşamasını sağlayan insan hayata veda etti.
11 Kasım’lar onsuz yaşandı yıllarca.
Birkaç gün sonra yeni bir yıldönümü ölümünün. Acı bir tesadüf ki bu kez kurban bayramına geldi yıldönümün.
Sana kurban olacak milyonlar bu kez bir bayram vakti koşacak huzuruna. İnadına, en mutlu bayram günü bile sana gelip seni anacaklar.
Bayramcılar, tatilciler, aslını inkar edenler hariç tabi. Onlar için sen bizim kusurumuza bakma. Tatilini bölüp Bodrum’dan gelemeyecekler var. Yurt dışında dinlenenler, Antalya’da eğlenenler var. Sen onlar huzuruna gelmezse sakın gücenme. Affet eğer yapabilirsen.
Bizler seni Ankara’da olmasa bile Yurdun dört bir yanında saygı ve sevgiyle anacağız.
Aklımızdan, kalbimizden seni bir saniye olsun çıkarmadığımız halde o gün, o kara günün yıldönümünde seni bir kere daha saygı ve minnetle anacağız.
Maksadımız yas tutmak değil. Üzgünüz tabi seni göremeden bu yaşamı yaşadığımız için, sen erkenden bizlere veda ettiğin için ama maksadımız seni yaşattığımızı bir kere daha haykırmak. İnadına.
Seninle dolu, seninle mutluyuz. Sensiz eksiğiz.
Seni seviyoruz, sevmeye devam edeceğiz. Sonsuza dek!
Mutlu ol, huzur içinde uyu.
VATAN SANA MİNNETTARDIR!
Ellerinden öperiz.
