Büyük Millet Meclisinin İsmet Paşa Hükümetine Güvenoyu Vermesi Üzerine Muhalif Yazarlara Daha Neler Yazdırıldı
19 oya karşı 148 oy ile İsmet Paşa Hükümetine güven bildirildi. Bir kişi de çekimser kalmıştı.
Baylar, Mecliste yenilenlerin gazeteci arkadaşları, bu sonucu elbette hiç beğenmediler. Daha küskün ve direngen bir biçimde saldırıya geçtiler.
9 Kasım günlü Vatan gazetesinin başyazarı: “Bugünkü yönetim biçimi, sözde, ulusal egemenliğin en yüksek aşaması olmuştur. Ama, hükümetçilerin anlayışı, biraz kazılsa, hemen hiç değişmemiş olduğu görülür.” ve “Bugün, gerici sözü yeniden çokça kullanılır olmuştur.” gibi eleştirilerle doludur.
10 Kasım günlü Vatan’ın “Meydan Savaşının Sonucu” başlıklı başyazısı, Timur’un fil öyküsünü anlattıktan sonra, hükümeti düşürmeye çalışanların iyi iş görmediklerinden yakınan şu düşünceleri kapsıyordu: “Ankara’da ilk gensoru başladığı zaman, ortada eleştirici, dayançlı bir çoğunluk vardı. ” ” Eleştirenler işi iyi yürütemediler, Örgütleşmemiş kişiler gibi, teker teker eleştirilerde bulundular. Teker teker yapılan eleştiriler bile sağlam olarak sürdürülemedi. Gensoru genelleşince, dinlenme günlerindeki not defterlerini açan olmadı. En keskin eleştiriciler bile, dillerinin altındakini söylemekten çekindiler.”
Yazar, duruma siyasacılık açısından bakarak diyor ki: “Hükümetçilerin çok iyi bir yönetimle ve başından sonuna dek düşünülmüş bir planla çalıştıkları görülür.”
Burada insanın bu yazara şöyle bir soru soracağı geliyor: Ulusun alınyazısına ilişkin sorumluluğu üzerine almalarını istediğiniz kişiler, aylarca ve aylarca hazırlandıktan ve İstanbul’daki arkadaşlarıyla da uzun boylu görüştükten sonra, sizin de açıkladığınız gibi, dillerinin altındakini söylemekten çekinecek kertede kendilerine güvenemezlerse; topu topu on dokuz buçuk kişinin Meclisteki çalışmalarını birleştirmeye güçleri yetmezse, bu kişilerin devletin başına geçmek yeterliğinde oldukları düşünülebilir mi?
Baylar, Tanin’in “Mirsadı İbret (İbret Aynası)” sütunundan da birkaç cümle okuyacağım. Bu sütunu dolduran yazar, bütün memlekette Meclisin genel görünüşünü gösteriyor ve: “Eyvah! Bu da ötekiler gibi çıktı.” dedirtiyor.
Pusuya yatan bu yazar, kulağına şu sözlerin fısıldandığını da işitiyor: “.. Eski yıkıntılarla yapılan bir yapıdan ne umarsın ki!”
Acaba bu yazıları yazmış olan kişi, gerçekten o gün böyle mi düşünüyordu; yoksa, bu anlamsız sözleri, ulusu bize karşı kışkırtmak amacıyla mı yazıyordu? İster öyle ister böyle olsun, her ikisi de doğru değildi. Bu çeşit yazarlar cumhuriyete kötülük etmişlerdir.
Baylar, Tevhidi Efkâr’ın da, alışkanlığı üzere: “Yararsız ve değersiz bir utku” diye yazdığı yararsız ve değersiz yazılar sürüp gidiyordu.
